We dnie, w nocy - Agata Kołakowska

Agata Kołakowska
We dnie, w nocy
Wydawnictwo: Prószyński i S-ka
Ilość stron: 320
Sierpień 2015
ISBN: 978-83-8069-065-3
Oprawa: miękka

Powieść o złamanym życiu, o chwili, która kładzie się cieniem na wiele lat, która nie pozwala normalnie żyć, o "dulszczyźnie", która dołamuje to, co zostało nadłamane. Ania, cudowna siedemnastolatka, marzy o aktorstwie, jest wrażliwa i mądra. Mamy koniec lat dziewięćdziesiątych, prym wiodą kawiarenki internetowe, a w nich młodzi ludzie,  którzy szukają po drugiej stronie monitora bratniej duszy. Ania spotyka Piotra. Jest sporo starszy, dziennikarz, przystojny, cóż można chcieć więcej. Ani wydaje się, że chwyciła szczęście za nogi, potrzebuje bliskości i zrozumienia, w domu tego jej brakuje. Jedna chwila, jedna randka za dużo i cierpienie przez wiele lat. Piotr dosypuje Ani narkotyki do piwa i bestialsko ją wykorzystuje. Dwa dni później odstawia ją do domu, Ania nic nie pamięta, jest kupą nieszczęścia, rodzice zawodzą na całej linii. Ojciec ze wstydu nikogo nie zawiadamia, że córka została odurzona i wykorzystana, a matka sama nie potrafi zawalczyć o własne dziecko. Ta wyrwa w świadomości powoduje, że Ania traci nadzieję na wszystko, na studia, na spełnienie marzeń, żyje w wiecznym strachu i poczuciu, że jest nic nie warta.
W dorosłym życiu, mimo słodkiej córeczki, troskliwego męża i pracy, która daje sposobność zapomnienia, również nie potrafi odnaleźć szczęścia i beztroskiej radości. Żyje w ciągłym napięciu, jak w jakiejś skorupie, w której się zamknęła jako siedemnastoletnia dziewczyna.
Powieść porusza tematy, które nie często wypływają w tego typu powieściach, problem dopalaczy, narkotyków, pracy na dopingu, wykorzystywaniu nieletnich. Powieść warta przeczytania, przemyśleń i rozmów, szczególnie z ludźmi młodymi, którym wydaje się, że już wszystko wiedzą. Może być również niezłym materiałem do dyskusji z rodzicami nastolatków, ich postawa, zachowanie i okazywanie poczucia bezpieczeństwa, to przecież najważniejsze aspekty życia w rodzinie. Niestety mam wrażenie, że w wielu naszych rodzinach przysłowiowa "dulszczyzna" nieźle rządzi, może dlatego tak wiele tragedii dokoła? 

Macocha - Natasza Socha

Natasza Socha
Macocha
Wydawnictwo: Filia
Ilość stron: 284
Marzec 2014
ISBN: 978-83-7988-038-6
Oprawa: miękka

Trzecia z kolei przeczytana przeze mnie książka Nataszy Sochy i myślę, że przez jakiś czas muszą od tej autorki odpocząć. "Macocha" to przekomiczna powieść utrzymana w konwencji pamiętnika, no oczywiście nie nastolatki, ale dorosłej, trzydziestoletniej kobiety, ale zakręconej, jak stado nastolatek. Przenikliwe obserwacje, cięty jęzor i "luźność" spisywanych przez  główną bohaterkę zapisków swojej codzienności, składa się na niezłe, rozrywkowe czytanie.
Roma chce być dla swojego męża tą jedyną i najważniejszą, niestety, z tego względu, że męża ma z odzysku, to i przychówek u niego istnieje. No i staje się, że pewnego dnia ten nastoletni przychówek w osobie pryszczatej Kasi staje u nich na progu i najzwyczajniej w świecie oznajmia, że będzie z nimi mieszkać. Cóż począć, wszystko staje na głowie, bo Kasia to niezła numerantka.
Codzienność w patchworkowej rodzinie, komedia na cztery fajery. Czytając "Macochę" chwilami miałam wrażenie, że oglądam nieustająco przekomiczny kabaret, może dlatego czytałam "Macochę" tak długo? Musiałam robić przerwy, ale wielu czytelnikom książka naprawdę może się bardzo podobać.

Rosół z kury domowej - Natasza Socha

Natasza Socha
Rosół z kury domowej
Wydawnictwo: Pascal
Ilość stron: 304
Lipiec 2015
ISBN: 978-83-7642-558-0
Oprawa: miękka

Mówiąc szczerze, czuję się tą powiastką lekko  zniesmaczona. Po jej przeczytaniu zaczęłam się zastanawiać nad sensem "związków małżeńskich". Autorka przedstawia w powieści fajne kobietki, niestety wychodzi na to, że ta "fajność", to bardziej naiwność i chroniczna głupota. W "Maminsynku" mieliśmy przedsmak takiej kobiety, która za wszelką cenę chce wyjść za mąż, nawet na przysłowiowego i oczywiście tytułowego maminsynka, jest tak zdesperowana, że posuwa się do oszustwa. W tej powieści poznajemy kobiety, które już upragnioną przysięgę małżeńską złożyły i nagle okazało się, że obudziły się z ręką w przysłowiowym nocniku, a ich życie sprowadziło się do zakupów, gotowania, sprzątania, wycierania tyłków dzieciom i służenia mężom w stosowny sposób. Totalna masakra. Wychodzi na to, że większość kobiet ma kurze móżdżki i naprawdę nie jest wiele warta. Nasza główna bohaterka kończy studia architektoniczne i na swoją zgubę wychodzi za wymarzonego księcia z bajki, pracować nie musi, przecież wije gniazdko, mebluje dom, gotuje, pieli ogródek, kompletuje przecudnej urody sprzęt gospodarstwa domowego, no ale bajka kiedyś się kończy i po latach małżeństwa dostaje kopa w tyłek, bo mąż zmienił egzemplarz na młodszy model żony i to taki, który wcale nie umie gotować! Zdetronizowana księżniczka zabiera niewielki tobołek (20 % majątku), bo więcej jej się nie należy (przecież NIE PRACOWAŁA!) i wyjeżdża do Niemiec, do swojej szalonej ciotki. Tam to dopiero poznaje "kury domowe" pierwszej wody. Ubaw niezły, ale jakiś niesmak pozostaje. Czy kobiety naprawdę są takie głupie? Czy rzeczywiście dają sobą tak pomiatać? Cieszę się, że chociaż zakończenie daje lekkie rozprężenie i odrobinę satysfakcji.