Potrzebujemy drugiego człowieka, aby stać się człowiekiem.
Potrzebujemy pożywienia, aby żyć.
Potrzebujemy słowa pisanego, aby nakarmić naszą duszę, poszerzyć wiedzę, rozbudzić wyobraźnię, a przede wszystkim własną wrażliwość.
Dlaczego nie czytamy?

poniedziałek, 27 stycznia 2014

Zbyt dumna, zbyt krucha - Alfonso Signorini


Alfonso Signorini
Zbyt dumna, zbyt krucha
Wydawnictwo: Świat Książki
Ilość stron: 286
Czerwiec 2013
ISBN: 978-83-7943-396-4
Oprawa twarda

Nie sądziłam, że kiedykolwiek dobrowolnie przeczytam czyjąś biografię, a że wezmę przed własny nos biografię Marii Callas, to już uznałabym za kompletny absurd. Książkę poleciła mi moja ukochana przyjaciółka, szalona "pożeraczka" książek, postanowiłam więc zrobić jej przyjemność i zaczęłam czytać. Jak zaczęłam, to nie mogłam się od niej oderwać.
Maria Callas, niebywała postać, fenomen głosu i osobowości, od urodzenia odrzucana, wyśmiewana i wykorzystywana przez matkę. Ukochana córcia tatusia, który niestety był zbyt miękki i ustępliwy względem pazernej i zaborczej żony. Wiecznie porównywana do starszej siostry, która była próżną, zawistną i głupią gęsią, ale za to ładną i zgrabną, na której "pięknie leżały suknie". Przeżyła biedę, wojnę, poniżanie. Mimo smutnego i bolesnego dzieciństwa potrafiła uwierzyć w siebie i swoje możliwości, oderwała się od przeszłości i zaczęła życie od nowa.
Wspaniała powieść o niesamowitej kobiecie, silnej, upartej, wytrwałej, jednocześnie bardzo wrażliwej. Pamiętam zachwyt pana Bogusława Kaczyńskiego, który opowiadał o Marii Callas, wypowiadał się o jej śpiewie z taką czułością i zachwytem, nazywał primadonną. W jej głosie nie można było się nie zakochać.

Tę piękną zbeletryzowaną powieść polecam z całego serca.
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...