Aldona Bognar
Pięć kilometrów do świtu
Wydawnictwo: W.A.B.
Ilość stron: 350
Maj 2016
ISBN: 978-83-280-2775-6
Oprawa:miękka
Pierwszy raz zetknęłam się z twórczością Aldony Bognar, zaintrygował mnie tytuł powieści i jedno zdanie, zamieszczone na okładce:
"(...)nigdy nie jest za późno, by zacząć wszystko od nowa i spełniać swoje marzenia(...)".
Prawda stara jak świat, ale niestety nieczęsto z niej korzystamy. Żyjemy w stagnacji, z dnia na dzień, wiecznie narzekający, z posępnymi minami i brakiem planów na przyszłość. A cóż warte jest nasze życie bez marzeń, to one są przecież motorem napędowym do jakiegokolwiek działania i to właśnie one nadają naszemu życiu sens. Marzenia, jakie by nie były, o miłości, podróżach, zdrowiu, bogactwie, motorze, domu, ważne, że są.
"Pięć kilometrów do świtu" jest powieścią ciekawą i naprawdę dobrą.
Natalia, główna bohaterka, wspaniała kobieta, trzydzieści pięć lat, ładna, mądra, wykształcona, jedynaczka, mężatka, mąż prawnik, ojciec prawnik, piękne mieszkanie, ciuchy z najwyższej półki, pracować nie musi, ale chce, więc realizuje się w niewielkim wydawnictwie zarabiając na przysłowiowe "waciki". Wydaje się, że życie ekstra, prawie idealne. Tak naprawdę Natalia jest bardzo nieszczęśliwa, bo nie może być sobą. Jednak przychodzi moment w jej życiu, że jak sama to określa "kaganiec spadł i obroża się poluzowała". Natalia powoli, małymi kroczkami zaczyna walczyć o swoje prawa i realizować swoje marzenia. Jak to się stało, że miała przysłowiowy "kaganiec" i "obrożę"? Ano wychowanie, ciężka praca dorosłych, lekcja poglądowa na temat "jak wychować kukłę".
Powieść bardzo fajnie skonstruowana, czyta się lekko i przyjemnie, można się pośmiać i momentami podenerwować, wszystkiego po troszeczku, ale ciekawie i ze smakiem. Natalia dała czadu! Ale z prawdziwą klasą! Warto przeczytać.
"(...)nigdy nie jest za późno, by zacząć wszystko od nowa i spełniać swoje marzenia(...)".
Prawda stara jak świat, ale niestety nieczęsto z niej korzystamy. Żyjemy w stagnacji, z dnia na dzień, wiecznie narzekający, z posępnymi minami i brakiem planów na przyszłość. A cóż warte jest nasze życie bez marzeń, to one są przecież motorem napędowym do jakiegokolwiek działania i to właśnie one nadają naszemu życiu sens. Marzenia, jakie by nie były, o miłości, podróżach, zdrowiu, bogactwie, motorze, domu, ważne, że są.
"Pięć kilometrów do świtu" jest powieścią ciekawą i naprawdę dobrą.
Natalia, główna bohaterka, wspaniała kobieta, trzydzieści pięć lat, ładna, mądra, wykształcona, jedynaczka, mężatka, mąż prawnik, ojciec prawnik, piękne mieszkanie, ciuchy z najwyższej półki, pracować nie musi, ale chce, więc realizuje się w niewielkim wydawnictwie zarabiając na przysłowiowe "waciki". Wydaje się, że życie ekstra, prawie idealne. Tak naprawdę Natalia jest bardzo nieszczęśliwa, bo nie może być sobą. Jednak przychodzi moment w jej życiu, że jak sama to określa "kaganiec spadł i obroża się poluzowała". Natalia powoli, małymi kroczkami zaczyna walczyć o swoje prawa i realizować swoje marzenia. Jak to się stało, że miała przysłowiowy "kaganiec" i "obrożę"? Ano wychowanie, ciężka praca dorosłych, lekcja poglądowa na temat "jak wychować kukłę".
Powieść bardzo fajnie skonstruowana, czyta się lekko i przyjemnie, można się pośmiać i momentami podenerwować, wszystkiego po troszeczku, ale ciekawie i ze smakiem. Natalia dała czadu! Ale z prawdziwą klasą! Warto przeczytać.
