Magdalena Witkiewicz
Alek Rogoziński
Biuro M
Wydawnictwo: Filia
Ilość stron: 320
Maj 2018
ISBN: 978-83-8075-457-7
Oprawa: miękka
Alek Rogoziński
Biuro M
ISBN: 978-83-8075-457-7
Oprawa: miękka
Oprawa: miękka
Pani Magdaleno, kiedy przestanie Pani pisać w tandemie i napisze powieść samodzielnie, myślę, że wówczas z prawdziwą rozkoszą zatopię się w jej treści, bo niestety jak na razie tylko ślizgam się po głupawych i tandetnych tekstach, które nijak się mają do Pani dawnych powieści. "Biuro M" to taka historia "zadyszkowa", nie, że za dyszkę, ale umęczyć się można. Ponownie trafiamy do Miasteczka, gdzieś w tle pojawiają się bohaterowie, znani już z wcześniejszej tandemowej powieści, no i poznajemy nowych, takich niby fajnych, ale jakoś wszystko takie groteskowe i nieprawdziwe. Humor mam wrażenie, że strugany na siłę, niby jest jakaś historia, ktoś kogoś poznaje, biuro funkcjonuje, ale, że non stop zdarza się coś nieprawdopodobnego, że żart goni żart, a totalnie groteskowe sytuacje nakładają się na kolejne?
Książka do przeczytania "na raz", jedno wesołe popołudnie można sobie zrobić, czyta się szybko, spora czcionka, szeroka interlinia, podzielona na rozdziały z tytułami, w sumie można przeczytać tytuły i spoko, po lekturze. Kolejnej wizyty w Miasteczku ja już nie planuję, czekam na samodzielną twórczość Pani Witkiewicz, tandem mi zupełnie nie podchodzi, trochę tandetny.
Na koniec dopowiem, że pewne Miasteczko poznałam przez "Pracownię dobrych myśli", która mnie urzekła i ujęła za serce i czekałam na kolejne spotkanie z mieszkańcami. Niestety moje kolejne spotkanie było jak zderzenie z czołgiem, a "Pudełko z marzeniami" okazało się totalnym pudłem, a teraz dowaliłam sobie "Biurem M", i mam dość, ja z tego pociągu wysiadam!
Książka do przeczytania "na raz", jedno wesołe popołudnie można sobie zrobić, czyta się szybko, spora czcionka, szeroka interlinia, podzielona na rozdziały z tytułami, w sumie można przeczytać tytuły i spoko, po lekturze. Kolejnej wizyty w Miasteczku ja już nie planuję, czekam na samodzielną twórczość Pani Witkiewicz, tandem mi zupełnie nie podchodzi, trochę tandetny.
Na koniec dopowiem, że pewne Miasteczko poznałam przez "Pracownię dobrych myśli", która mnie urzekła i ujęła za serce i czekałam na kolejne spotkanie z mieszkańcami. Niestety moje kolejne spotkanie było jak zderzenie z czołgiem, a "Pudełko z marzeniami" okazało się totalnym pudłem, a teraz dowaliłam sobie "Biurem M", i mam dość, ja z tego pociągu wysiadam!
