Notoryczna panna młoda - Jolanta Król

Jolanta Król
Notoryczna panna młoda
Wydawnictwo: Videograf 
Ilość stron: 264
Wrzesień 2015
ISBN: 978-83-7835-428-4
Oprawa: miękka

Hania, kobieta po czterdziestce, zamożna, wykształcona, a w głowie wciąż to samo marzenie - zostać mamą i żoną. Jednak lata lecą, a ona wciąż kręci się w kółko. Każdy facet to prawie "ten już właściwy", ale zawsze coś idzie nie tak i wciąż jest sama. Zdesperowana poznaje faceta przez internet, ze zwykłej oferty matrymonialnej. Jacek jest Polakiem, od 20 lat mieszka w USA, przyjeżdża i spotyka się z Hanią, która już, po raz nie wiadomo dokładnie który w swoim życiu, planuje, oczywiście ślub, dziecko, wszystko nareszcie idealne. Zostawia pracę, dom, przyjaciół, wyjeżdża do Jacka pełna nadziei na udane życie i zderza się z okrutną rzeczywistością. Jackowi daleko niestety do księcia z bajki, a życie w wymarzonych Stanach przerasta jej wszelkie wyobrażenie. Hania zmuszona jest zawalczyć o siebie, by wyjść ponownie na prostą.
Początek powieści nudnawy, ale im dalej tym ciekawiej. Można poczytać:)

Pokolenia. Powrót do domu - Katarzyna Droga

Katarzyna Droga

Pokolenia. Powrót do domu. Tom 2

Wydawnictwo Helion

Ilość stron: 512

Październik 2015

ISBN: 978-83-283-1259-3

Oprawa: miękka

Cóż można powiedzieć o historii spisanej na 512 stronach i to takiej, która przecież nie zaczyna się od Bóg wie kiedy, ale jest kontynuacją czegoś, co już poznaliśmy w "Pokoleniach. Wiek deszczu, wiek słońca"? Ja powiem jedno, cudownie, że te 512 stron zostały napisane, wydane i ja mogłam się rozkoszować czytaniem.

Książka opowiada dalsze losy rodziny Borengów, ich najbliższych oraz Kasieńki, długo wyczekiwanej i wymarzonej córeczki. Kolejny raz zmieniają miejsce zamieszkania. Dochodzą nowi przyjaciele, znajomi, nowe problemy i codzienne radości.

Zwyczajna książka o zwykłych ludziach, ale mimo wszystko, a może właśnie dlatego, jest tak dobra. Czytając ją ogarniało mnie niesamowite ciepło, może dlatego, że to przecież książka o rodzinie, o ludziach, którzy się kochają, wspierają i pragną zawsze być blisko. Poza tym świetnie opisuje absurdy codzienności w socjalistycznej Polsce, okres transformacji w naszym kraju i historii najnowszej. Uczy, bawi, wzrusza.

Janka i Leszek Borengowie zakończyli już swoją ziemską wędrówkę, ale mieli dobre i mimo wszystko szczęśliwe życie, najważniejsze, że zawsze byli wśród rodziny, przyjaciół, dbali o stałe kontakty, wzajemne wspieranie i pomaganie, zawsze i w każdej sytuacji. Dla Janki rodzina, korzenie, ziemia, były najważniejsze, a jej najbliżsi również o to zabiegali.

Jedynym mankamentem powieści, może tylko dla mnie, jest mała czcionka i "ciasna" interlinia, wzrok bardzo mi się męczył, ale mimo tego cieszę się, że poznałam rodzinę Borengów i Zajewiczów,  było warto:)

"Na podwórku jest kałuża, a w kałuży ktoś się nurza. Hipopotam, powiadacie? Nie, to tata po wypłacie" s. 406)

Musiałam przytoczyć ten fragmencik, nie ma to jak dziecięca, stara i dobra pioseneczka z piaskownicy:) Tak było naprawdę!

"Pokolenia. Wiek deszczu, wiek słońca" Tom 1

Po prostu bądź - Magdalena Witkiewicz

Magdalena Witkiewicz

Po prostu bądź

Wydawnictwo Filia

Ilość stron: 352

Październik 2015

ISBN: 978-83-8075-032-6

Oprawa: miękka

"Jeśli chcesz rozśmieszyć Boga, powiedz mu o swoich planach". ("Po prostu bądź" s. 138)

Cudowna powieść o relacjach między ludźmi, o marzeniach, pragnieniach, planach i miłości, takiej jedynej, łaskawej, cierpliwej.

Paulina jest najmłodszym dzieckiem w rodzinie, całym jej światem jest rodzinna wioska i gospodarstwo, które prowadzą rodzice. Nie pragnie wiele, kocha otoczenie, w którym żyje, jest uzdolniona plastycznie, ale tak naprawdę nie zdaje sobie nawet z tego sprawy. Nauczycielka z miejscowej szkoły odkrywa w niej ogromne pokłady wiedzy i talent. Paulina zaczyna wierzyć, że jej życie może być inne niż zaplanowali dla niej rodzice, że przecież może studiować i realizować swoje marzenia i żyć zupełnie inaczej niż oni. Dostaje się na architekturę, niestety piękny czas studiów, to czas samotności. Odtrącona przez rodzinę musi sama walczyć o swoje utrzymanie i swoje marzenia. Stypendium naukowe i sprzedawane szkice są jej źródłem utrzymania, mimo wiatru w oczy brnie jednak do przodu i nawet jest szczęśliwa. Na czwartym roku poznaje miłość swojego życia, taką do przysłowiowej "grobowej deski".

Więcej streszczać nie zamierzam, chcę tylko dodać, że powieść jest wspaniała, pełna kultury języka, wysmakowana, wyważona w każdym calu i niesamowicie klimatyczna. Wspaniale się ją czyta, świetna czcionka i interlinia, treść wchłania czytelnika. Niesamowita do ostatniego wyrazu.

A potem przyszła wiosna - Agnieszka Olejnik

Agnieszka Olejnik
A potem przyszła wiosna
Wydawnictwo: Czwarta Strona
Ilość stron: 392
Październik 2015
ISBN: 978-83-7976-333-7
Oprawa: usztywniona, zintegrowana

"A potem przyszła wiosna", fajny tytuł i okładka, która mnie urzekła, lekko usztywniona, książka wygląda, jakby była wydana dawno temu, z widoczną wklejką, pięknym grzbietem, w cudownych kolorach. Opis z tyłu książki również mnie zachęcił, chociaż pomyślałam sobie, że to chyba kolejna banalna opowieść o miłostkach i innych tego typu pierdołach (przyznaję, że właśnie takie czytam najchętniej:). Zaczęłam przygodę z Polą Gajdą, bohaterką powieści. Urocza, serialowa aktoreczka, wieczne diety, życie w biegu, imprezki, bywanie tu i tam, uroczy mężczyzna  u boku, również z show-biznesu i wścibski paparazzo, który upierdliwie plącze się pod nogami. Pewnego dnia czara się przelewa, Pola znajduje w internecie zdjęcie, które jednoznacznie świadczy, że jej wymarzony książę z bajki znalazł inną królewnę.

Wydaje się, że w świecie celebrytów takie rzeczy zdarzają się na tyle często, że Pola nie powinna z tego robić większej draki. Jednak dla Poli jest to ogromny cios, próbuje się zabić i tu zaczyna się niesamowita przygoda czytelnika z opowieścią Agnieszki Olejnik.

"A potem przyszła wiosna" to przepiękna i mądra powieść o ludzkim cierpieniu, samotności i dramatach, które nie leczone potrafią uderzyć z tak potężną siłą, że życie staje się koszmarem. Powieść o uleczaniu, wybaczaniu, odnajdywaniu szczęścia, wreszcie o miłości wbrew wszystkiemu. Powieść powoli odsłania nam życie nie tylko Poli, ale i innych bohaterów, których w powieści jest niewielu, przez co jest ona bardzo kameralna i wyjątkowo przejrzysta. Brak zawiłości i niejasności, wszystko cudownie osadzone na swoim miejscu. Wciąga i trzyma w lekkim napięciu do ostatnich stron. Wspaniała.

Nie zmienił się tylko blond - Agata Przybyłek

Agata Przybyłek
Nie zmienił się tylko blond
Wydawnictwo: Czwarta Strona
Ilość stron: 344
Lipiec 2015
ISBN: 978-83-7976-280-4
Oprawa: miękka

Czy można w wieku 37 lat stanąć na życiowym zakręcie? No jasne, zresztą w każdym wieku można wszystko stracić, wszystko zyskać, zaczynać od nowa, itd. Iwona ma 37 lat, mąż puścił ją kantem, z mieszkania musi się wyprowadzić, bo podpisała przedślubną intercyzę i tak jakby została na przysłowiowym lodzie. Gdyby tego było mało, to została sama z czteroletnimi bliźniakami, Tosią i Antosiem, piętnastoletnią córką, siedemnastoletnim synem, dwoma psami i kotką oczekującą potomstwa. Na dokładkę dowiaduje się, że będzie babcią i dochodzi jej do rodziny przyszła mama jej wnuka lub wnuczki. Niewiele się zastanawiając pakuje walichy, zabiera całą ferajnę i wyjeżdża do rodziców. Małe miasteczko, cisza, spokój, świeże powietrze, wielki dom i cudowny ogród, wszystko to ma jej pomóc w odnalezieniu nowego miejsca do życia. Iwona musi znaleźć pracę i odpowiednie lokum dla sporej rodzinki, niestety łatwe to to nie jest, zważywszy na nieocenioną pomoc, w postaci własnej matki, osoby prostolinijnej, despotycznej i wiedzącej wszystko zawsze lepiej. Mamusia Iwony, tak bardzo cieszy się wnukami i tym, że będzie prababcią, że wcale córce nie pomaga, i robi co może, aby ich wszystkich uziemić u siebie. Pewnego dnia wkręca swoją córkę w sąsiedzką pomoc, mianowicie, Iwona ma przez dwa dni udawać żonę pewnego bardzo sympatycznego policjanta. 
Powieść bardzo lekko i z humorkiem napisana, z miłym zakończeniem, cóż można więcej chcieć na jesienny wieczór.